مردی با دوربین فیلمبرداری (به انگلیسی: Man with a Movie Camera) عنوان یک فیلم مستند صامت تجربی محصول سال ۱۹۲۹ توسط فیلمساز روسی ژیگا ورتوف است.

در این فیلم ورتوف زندگی شهرنشینی شهر اودسا و دیگر شهرهای اتحاد جماهیر شوروی را به تصویر می‌کشد. از طلوع تا غروب شهروندان این شهرها هستند که در حال کار، بازی یا کار با ماشین آلات دنیای مدرن نشان داده می‌شوند. این فیلم که در شهرهای اودسا، خارکیف و کیف فیلمبرداری شده، به خاطر تعداد زیادی از تکنیکهای فیلمبرداری یا جلوه‌های ویژه سینمایی از قبیل دابل اکسپوژر (به انگلیسی: Double exposure)، تصویربرداری زمان‌گریز، اسلو موشن (به انگلیسی: Slow motion)، فریز فریم (به انگلیسی: Freeze frame)، جامپ کات (به انگلیسی: Jump cut)٬نمای مایل (به انگلیسی: Dutch angle)، انیمیشن (به انگلیسی: Animation) و کلوزآپهای اغراق آمیز که یا توسط ورتوف ابداع یا به شیوه‌ای کاملاً جدید توسط وی مورد استفاده قرار گرفته بود، معروف است. ورتوف که به عنوان نظریه‌پرداز «سینما -چشم» یا «سینما -حقیقت» شناخته می‌شود، دوربین فیلمبرداری را وسیله‌ای مانند چشم انسان می‌دانست که لحظات را می‌بیند و ثبت می‌کند و مردی با دوربین فیلمبرداری مهمترین فیلم این نظریه است.[۱]