خلاصه داستان :جیل (اوون ویلسون) به همراه همسر و پدر و مادر زنش به پاریس سفر می کند و شدیداً تحت تاثیر شهر و زیبایی هایش قرار می‌گیرد. اما همسرش اینز (ریچل مک‌آدامز) و بقیه خانواده چنین احساساتی ندارند. همزمان جیل به فکر کار کردن روی رمانش با موضوع نوستالژی مشغول است. در پاریس آنها با دوستان قدیمی اینز (پائول و کارول) بر خورد می‌کنند. اینز که دوست قدیمی پائول بوده او را فردی باهوش می‌داند و ترجیح می‌دهد بیشتر وقتش را همراه با او بگذراند. جیل شب را در خیابان‌های پاریس قدم می‌زند و جلو کلیسایی با صدای زنگ نیمه شب ماشینی قدیمی می‌آید و او را به دهه ۲۰و دورانی که برای جیل رویایی است می‌رود و با نویسنده‌ها و هنرمندا ن آن دوره ملاقات می‌کند. در آن دوران با دختری ملاقات می‌کند که قرن ۱۹را دوران طلایی برای زندگی می‌داند. هنگامی که به همراه او به سال ۱۸۹۰می‌رود با هنرمندانی مواجه می‌شود که دوست دارند در رنسانس زندگی کنند.…..
نیمه شب در پاریس بدون شک فیلمی درباره ی خودِ شهر پاریس است. فیلم ابتدا با کلیپی از نقاط مهم شهر در طول یک شبانه روز آغاز میشود تا در ادامه ی فیلم به تماشاگر بفهماند که سفر شخصیت اول فیلم به این شهر بی جهت نبوده و آمده تا برای تکمیل رمان جدید خودش از هویت مستقل تک تک خیابان ها و کوچه های این شهر زیبا استفاده کند. هویتی که گیل در شهر محل سکونت خود در امریکا پیدا نکرده و مدت هاست به دنبال آن است.
گیل در طول روز به عنوان یک توریست و در طول شب به عنوان کسی که آرزویش زندگی در دهه 1920 و دوران طلایی پاریس بوده قدم می زند تا روح جاری در شهر را به رخ ما بکشاند. تفاوت گیل که شهر را باور دارد با دیگر شخصیت های زمان حال حاضر همچون نامزدش در اینجا مشخص می شود و می فهماند که چرا شخصیت های معروف در طول تاریخ به این شهر سفر کرده اند. فیلم بدون پاریس معنایی ندارد و برپایه آن ساخته شده است.
وودی آلن حرف های خود را  با عمق زیاد ولی در عین حال ساده بیان می کند. استفاده از چهره های سرشناس قدیمی و خلق موقعیت های کمدی با آنها و حرف زدن درباره ی زندگی زناشویی، خوشبختی ها و خیانت ها و اخلاقیات در عین شوخی کردن با اختلافات طبقاتی و دست انداختن متنقدهای روشن فکر.
اکثرا منتقدین از فیلم وودی آلن بسیار راضی بودند به طوری که میانگین 81 در سایت متاکریکت و 93 % در سایت Rotten Tomatoes را کسب کرد.

کنت توران از Los Angeles Times می گوید : « این جمله ای که میخوام بنویسم از آن دست جمله ها بود که فکر میکردم دیگر قرار نیست بنویسم ولی مینویسم : وودی آلن یک فیلم جدید فوق العاده ساخته است. نیمه شب در پاریس بهترین و لذت بخش ترین فیلم او در طی این چند سال اخیر است. »
میک لاسل از San Francisco Chronicle نیز که نمره کامل به فیلم اعطا کرده نوشته است : « فیلمی که بسیار دقیق و دوست داشتنی است و بعضی اوقات به طرز شدیدی آدم را می خنداند. »
راجر ایبرت نوشته است : « بعضی از تماشاگران ممکن است به طور خاص جذب Midnight In Paris شوند. تماشاگرانی که با فیتز جرالد، ارنست همینگوی، گرترود استاین آشنا هستند و هنرمندانی که به خانه مشهور استاین می رفتند، افرادی همچون پیکاسو، دالی، بونوئل و تی.اس. الیوت را بسیار دوست دارند. وودی آلن آشنایی با آن نسل را مسلم فرض میکند و این مسئله شاید بعضی از تماشاگران را گیج کند.  بقیه ی تماشاگران ولی مثل من عاشق این فیلم خواهند شد. »
تاد مک کارتی از Hollywood Reporter  نیز فیلمبرداری داریوش خنجی در فیلم را ستوده است : « فیلمبرداری داریوش خنجی تداعی کننده ی دسته ی شمشیری زرق و برق داری است که تماشاگر را به پاریس؛ شهری از خیال پردازی های عده کثیری از مردم دعوت می کند. »
مایکل فیلیپس از Chicago Tribune که فیلم را بسیار دوست داشته می نویسد : « یک کمدی فانتزی دوست داشتنی. یکی از سه یا چهار فیلم وودی آلن در 15 سال گذشته که روی یک فرضیه ی درست و حسابی بنا شده و هوشمندانه هم گسترش پیدا می کند. ثابت می کند که اگرچه آلن مشغول اختراع دوباره ی سبکی نیست اما هنوز قابلیت های خود را حفظ کرده است. »
* * *
از گوشه و کنار :
Midnight In Paris اولین فیلم از وودی آلن بود که در فروش جهانی از 100 میلیون دلار عبور کرد.
برای نقش نامزد گیل ، وودی آلن از ابتدای نوشتن فیلمنامه ، ریچل مک آدامز را در نظر داشته و وقتی با او صحبت کرده گفته بود که بهتر است چندباری هم در نقش دخترهای بدجنس بازی کند و فقط نقش دخترهای زیبا و ساده را نداشته باشد.
برای نقش آدریانا نیز که اصلیت فرانسوی داشت، آلن به دنبال بازیگری با اصلیت فرانسوی بود و اولین انتخاب او ماریون کوتیار بود.
کارلا برونی که نقش راهنمای توریست در فیلم را دارد، در زمان ساخت فیلم بانوی اول فرانسه و همسر نیکولاس سارکوزی بوده است.
Midnight In Paris یکی از چندین فیلم مرتبط با شهر پاریس در سال 2011 بود که اکران شد. فیلم های دیگر امثال Artist ، Hugo، The Adventures of Tintin و Puss In Boots  بوده اند.
خشایار امامی فرد